Do napisania tego artykułu zainspirowała mnie kolejna informacja dotycząca naruszenia prawa przez osobę pełniącą funkcję publiczną, której postępowanie powinno służyć za moralny wzór. Sędzia to profesja, która  cieszy się ogromnym autorytetem i prestiżem. Niestety w każdej grupie zawodowej mogą znaleźć się osoby, które odciskają hańbiące piętno i przynoszą ujmę godności danego zawodu.

W życiu każdego rodzica następuje zakończenie  pewnego rozdziału np.: w momencie opuszczenia przez dorosłe już dziecko domu rodzinnego. Dzieci, które przewijaliśmy, kołysaliśmy  do snu, wychowywaliśmy, tak szybko dorosły i wyjechały do innego miasta w celu znalezienia pracy,  kontynuacji nauki lub z powodu założenia własnej rodziny. Gwar, harmider nad  którym nie można było zapanować nagle ucichł.

Właściciele oraz pracownicy sklepów  przeważnie monopolowych przeżywają prawdziwą gehennę związaną z notorycznymi incydentami ze strony delikwentów, którzy zakłócają spokój. Dopuszczają się kradzieży alkoholu. Podejmują próby zastraszenia, celem wyłudzenia tegoż produktu. Wiele osób twierdzi, że sposób postępowania tych ludzi świadczy o degeneracji i zdemoralizowaniu. Ich wybryki, karygodne poczynania określane są mianem patologii.

 Do napisania tego artykułu zainspirował mnie incydent, w którym młodzi ludzie z poniżeniem i pogardą odnosili się do osoby na wózku inwalidzkim. Sarkazmy, ironie skierowane pod adresem tej osoby wywołały irytację, oraz zbulwersowanie wielu ludzi, którzy byli świadkami. Takie zachowanie można interpretować jako wynik braku empatii i może zasługiwać jedynie na dezaprobatę, słowa krytyki.

Zbliża się koniec roku szkolnego i wystawianie ocen. Niestety nie wszystkim uczniom zostanie przyznane prawo do nauki w wyższej klasie.

Nasuwa się nurtujące pytanie: my jako rodzice w jaki sposób mamy zareagować na wiadomość od córki, syna, że nie otrzyma promocji do następnej klasy? Domyślam się, że takiej informacji nie odbierzemy z entuzjazmem, jednak nie okazujmy bulwersacji, dezaprobaty i nie wykrzykujmy, że dziecko jest laikiem. Możemy odczuwać różnego rodzaju emocje: wzburzenie, irytację oraz obiekcje do samych siebie, że zbyt sporadycznie konsultowaliśmy się z nauczycielami i nie motywowaliśmy dziecka do nauki.

W życiu każdego człowieka pojawiają  się skomplikowane, najeżone trudnościami sytuacje, które wywołują przykre emocje. Choroba, utrata pracy i różne inne wydarzenia wpływają na nas w sposób destrukcyjny. Pozbawiają nas optymizmu,  chęci do życia. Jesteśmy przygnębieni  i rozgoryczeni.

W sobotę ogłoszono że protest nauczycieli został zawieszony, aby uczniowie mieli możliwość dalszej nauki, a maturzyści mogli podejść do egzaminu dojrzałości. Jednak pewien procent młodych ludzi jest ukontentowanych z odbioru świadectwa ukończenia szkoły i pomimo wcześniejszego złożenia deklaracji maturalnej dokonują rezygnacji z przystąpienia do matury. Uzasadnienie tej decyzji jest różnorodne np.: lęk przed uzyskaniem niepomyślnego wyniku.

Dzieci klas trzecich szkół gimnazjalnych w dniach od 10 do 12 kwietnia przystępują do egzaminów. Egzamin składa się z części humanistycznej, matematyczno – przyrodniczej i w ostatni dzień test z języka obcego. POWODZENIA!

Wielu młodych ludzi kończąc gimnazjum staje przed dylematem racjonalnego wyboru szkoły i zawodu. W tym okresie dorastania szeroki wachlarz profesji, w których mogą się kształcić sprawia trudność wyznaczenia celu kariery zawodowej. Cały szereg dziedzin absorbuje młodzież i w związku z tym w wielu przypadkach podjęta decyzja jest nierozważna, nieroztropna.

K. I. Gałczyński

Dzień Kobiet

Dzień 8 marca to kobiece święto.
Są uprzejmości, toasty, prezenty.
Każdy kwiat wręcza z twarzą uśmiechniętą,
choć zwykle bywa zły i nadęty.
Schodzą się goście, składają życzenia.
Solenizantka także uśmiechnięta.
Lecz chcę zapytać, tak dla przypomnienia,
czy o kobietach ktoś zwykle pamięta?
Że ostatnie spać idą, a pierwsze się budzą,
że wciąż pracują od świta do zmroku,
że nieustannie dla swoich się trudzą,
a zauważane są raz w roku.

Wychodzimy z założenia, że tylko mężczyźni potrafią bez żadnych skrupułów zdradzić swoją partnerkę. Błędna interpretacja.. Ze strony mężczyzn najczęściej chodzi jedynie o seks i nie angażują się uczuciowo. Natomiast kobieta z natury jest wrażliwa, sentymentalna i emocjonalnie podchodzi do spraw damsko – męskich. Bardziej preferuje seks połączony z uczuciem. Kobieta, która czuje się osamotniona, niedowartościowana, a stagnacja i monotonność zagościła w związku to staje się dla niej motywem skłaniającym do poszukiwania  bliskości w ramionach innego mężczyzny.

Anna, przeżyła traumatyczne zdarzenie Brat zginął w wypadku samochodowym. Wiele łez uroniła, ponieważ żyli ze sobą w komitywie, przyjaźni. Gdy znajdowała się w opresji zawsze mogła liczyć na pomoc starszego brata. Potrafił zneutralizować i definitywnie wyeliminować jej ból, pocieszyć i wprawić w dobry nastrój. Niestety jego już nie ma i nikt nie potrafi uśmierzyć tego cierpienia. Z każdym dniem stawała się coraz bardziej apatyczna. Zrezygnowała z własnych pasji, zamiłowań, Zajęcia, które absorbowały, ekscytowały  ją przed tym dramatycznym wydarzeniem teraz nie sprawiały satysfakcji. Irytowały ją banalne, błahe sprawy. Z bliskimi ludźmi nie utrzymywała kontaktu, ponieważ odczuwała ambiwalentne, sprzeczne uczucia.

Postarajmy się przeanalizować zagadnienie dotyczące pieniędzy. Nasuwa się pytanie, które skłania do refleksji: czy pieniądze dają szczęście i czy spoglądamy na życie przez ich pryzmat? Ludzie starając się udzielić odpowiedzi na to nurtujące pytanie wpadają w zakłopotanie, konsternację. Przypuszczam, że każdy z nas zadeklarowałby, że najwyższą wartością jest zdrowie, miłość, rodzina a w późniejszej kolejności pieniądze.

Nikt z nas nie lubi być krytykowany, zniesławiany, znieważany a zwłaszcza jeżeli hejt czyli inaczej mówiąc nienawiść (z angielskiego hate)  zostaje rozpowszechniona na portalach internetowych. Większość znajomych posiada dostęp do portali i możliwość przeczytania negatywnego wpisu. Obawiamy się wówczas kompromitacji, dezaprobaty ze strony osób, które zapoznają się z treścią upokarzającego komentarza. Uczucie animozji wyrażane w ten sposób świadczy jedynie negatywnie o hejterze a nie o ofierze lub ofiarach.

Jesteśmy poirytowane, ponieważ nasze dziecko nas ignoruje. Próbujemy porozmawiać z nim i przekazać w jaki sposób powinno się w danej sytuacji zachowywać a czego powinno unikać. Niestety nasze pozytywne intencje obracają się wniwecz, gdyż nasza pociecha nie jest zupełnie zainteresowana tym tematem. Interpretuje to jako nonsensowną gadaninę. Ta rozmowa jest potrzebna jak dziura w moście według naszego brzdąca.