Wychodzimy z założenia, że tylko mężczyźni potrafią bez żadnych skrupułów zdradzić swoją partnerkę. Błędna interpretacja.. Ze strony mężczyzn najczęściej chodzi jedynie o seks i nie angażują się uczuciowo. Natomiast kobieta z natury jest wrażliwa, sentymentalna i emocjonalnie podchodzi do spraw damsko – męskich. Bardziej preferuje seks połączony z uczuciem. Kobieta, która czuje się osamotniona, niedowartościowana, a stagnacja i monotonność zagościła w związku to staje się dla niej motywem skłaniającym do poszukiwania  bliskości w ramionach innego mężczyzny.

Anna, przeżyła traumatyczne zdarzenie Brat zginął w wypadku samochodowym. Wiele łez uroniła, ponieważ żyli ze sobą w komitywie, przyjaźni. Gdy znajdowała się w opresji zawsze mogła liczyć na pomoc starszego brata. Potrafił zneutralizować i definitywnie wyeliminować jej ból, pocieszyć i wprawić w dobry nastrój. Niestety jego już nie ma i nikt nie potrafi uśmierzyć tego cierpienia. Z każdym dniem stawała się coraz bardziej apatyczna. Zrezygnowała z własnych pasji, zamiłowań, Zajęcia, które absorbowały, ekscytowały  ją przed tym dramatycznym wydarzeniem teraz nie sprawiały satysfakcji. Irytowały ją banalne, błahe sprawy. Z bliskimi ludźmi nie utrzymywała kontaktu, ponieważ odczuwała ambiwalentne, sprzeczne uczucia.

Postarajmy się przeanalizować zagadnienie dotyczące pieniędzy. Nasuwa się pytanie, które skłania do refleksji: czy pieniądze dają szczęście i czy spoglądamy na życie przez ich pryzmat? Ludzie starając się udzielić odpowiedzi na to nurtujące pytanie wpadają w zakłopotanie, konsternację. Przypuszczam, że każdy z nas zadeklarowałby, że najwyższą wartością jest zdrowie, miłość, rodzina a w późniejszej kolejności pieniądze.

Nikt z nas nie lubi być krytykowany, zniesławiany, znieważany a zwłaszcza jeżeli hejt czyli inaczej mówiąc nienawiść (z angielskiego hate)  zostaje rozpowszechniona na portalach internetowych. Większość znajomych posiada dostęp do portali i możliwość przeczytania negatywnego wpisu. Obawiamy się wówczas kompromitacji, dezaprobaty ze strony osób, które zapoznają się z treścią upokarzającego komentarza. Uczucie animozji wyrażane w ten sposób świadczy jedynie negatywnie o hejterze a nie o ofierze lub ofiarach.

Jesteśmy poirytowane, ponieważ nasze dziecko nas ignoruje. Próbujemy porozmawiać z nim i przekazać w jaki sposób powinno się w danej sytuacji zachowywać a czego powinno unikać. Niestety nasze pozytywne intencje obracają się wniwecz, gdyż nasza pociecha nie jest zupełnie zainteresowana tym tematem. Interpretuje to jako nonsensowną gadaninę. Ta rozmowa jest potrzebna jak dziura w moście według naszego brzdąca.

„Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas kiedy nasze skrzydła zapominają jak latać”. Antoine de Saint-Exupery.

W życiu każdego z nas zdarzają się sytuacje, gdy poszukujemy wsparcia, słów otuchy, pokrzepienia. Najczęściej taka potrzeba występuje po scysji z bliską osobą lub gdy otrzymamy reprymendę od przełożonego albo gdy mamy kłopoty finansowe. Kwestie, które mogą nas nurtować można wymieniać bez końca. Mogą wpływać na nas w sposób demobilizujący.

Samotność może wynikać z wyboru lub z konieczności. Wiele osób zwłaszcza w wieku podeszłym pozostaje w stanie odosobnienia, ponieważ dzieci już dorosły i wyprowadziły się z domu rodzinnego. Sporadyczny kontakt jest utrzymywany z dziećmi, które zdecydowały się na wyjazd do innego miasta lub poza granice kraju w poszukiwaniu lepszych perspektyw.

Zbliża się długo oczekiwana noc. Sylwester.

Przygotowania do całonocnej zabawy jeszcze trwają? „Sukienka? – jednak nie, lepiej spodnie. Jeszcze dodatki – ale, ta bransoletka nie pasuje do naszyjnika. A te buty z tą torebką? Na pewno nie. Czarna będzie lepsza. A może ta złota?” Ostatnie spojrzenie do lustra i gotowe. Wyglądamy idealnie, ale my kobiety zawsze znajdziemy mankament. Włosy jeszcze poprawimy, pomalujemy usta i jeszcze się przyglądamy, czy na pewno wszystko jest bez zarzutu. Partner jest zachwycony i stara się utwierdzić nas w takim przekonaniu.

Młoda dziewczyna stojąc w sklepie z drogerią przy półce z pomadkami rozgląda się nerwowo. Odczuwa nieodpartą chęć sięgnięcia po szminkę i ukrycia jej w kieszeni.  Tak naprawdę nigdy nie używała tego rodzaju kosmetyków, ale to uczucie napięcia, podekscytowania jest silniejsze. „Muszę to zdobyć, ponieważ nie wytrzymam” – takie myśli krążą jej po głowie. Posiada pieniądze na zakup, ale to uczucie wewnętrznej presji przywłaszczenia sobie tego zupełnie zbytecznego dla niej przedmiotu jest wręcz obsesyjne. Nie potrafi być asertywna i powiedzieć sobie „NIE”, ponieważ to czyn zabroniony. Racjonalne myślenie wyłącza się. Motywacją takiego postępowania nie jest dążenie do zdobycia zysku, lecz wyeliminowanie tego napięcia.  Pomimo odczuwanej trwogi podejmuje próbę bezprawnego przejęcia we własne posiadanie tego co dla niej zbędne. Po rozejrzeniu się po sklepie zauważa, że nikt tego nie dostrzegł. Wychodzi ze sklepu pełna entuzjazmu, euforii a uczucie napięcia ustępuje. Po kilku minutach pozbywa się ukradzionej pomadki lub innej rzeczy, którą udało się zabrać ze sklepu.

Niestety ten destruktywny nawyk doprowadza do notorycznego dopuszczania się analogicznych ekscesów.

Nadszedł dzień wigilii Bożego Narodzenia. Po wielu wyczerpujących dniach związanych z gotowaniem, sprzątaniem, zakupami, dzisiaj będziemy łamać się opłatkiem i składać sobie życzenia.

W domach już panuje wigilijna atmosfera i teraz z niecierpliwością oczekiwać będziemy pierwszej gwiazdki na niebie.

Wówczas usiądziemy przy wigilijnym stole i będziemy delektować się naszymi pysznościami. Następnie zaśpiewamy kolędy i rozpakujemy prezenty.

Historia zaczerpnięta z życia. Rozmawiałam ze znajomą, która otworzyła serce przede mną. Bardzo dręczą ją wyrzuty sumienia i nurtuje pytanie: czy słusznie postąpiła? Opowiedziała mi perypetie swojego życia. Płakała dając upust swoim negatywnym emocjom.

Początki jej znajomości z mężczyzną, z którym zawarła związek małżeński napawały ją euforią. Była tak bardzo zadowolona, że taki przystojny, elokwentny i szarmancki mężczyzna zwrócił właśnie na nią uwagę. Emanowała szczęściem.

 Sielanka jednak nie trwała długo.

Nie mogła uwierzyć, że facet, który ją tak zauroczył okazał się zwykłym draniem. Zmienił się diametralnie.

Tęsknota - siła niszcząca czy budująca ludzkie życie? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do fragmentu Lalki, całej powieści Bolesława Prusa oraz wybranego tekstu kultury.

Temat tegorocznej matury skłonił mnie do refleksji. Zaczęłam się zastanawiać, czy tęsknota faktycznie wpływa na nasze życie w sposób destrukcyjny czy raczej stanowi bodziec do motywacji. Oczywiście nie będę rozważać tego na podstawie Wokulskiego z „Lalki” i to nie z przyczyny, że nie pamiętam tej lektury. Pamiętam tęsknotę i melancholię głównego bohatera za ojczyzną i ukochaną kobietą – p. Łęcką. Bardziej jednak absorbują mnie przykłady z życia zaczerpnięte.

Wiele par decyduje się na rozłąkę związaną z wyjazdem za granicę w celu podjęcia pracy. Reflektują na zatrudnienie poza granicami Polski, ponieważ wynagrodzenie jest bardziej intratne, rentowne. Początki są trudne dla wszystkich członków rodziny. 

Zbliżają się święta Bożego Narodzenia a co się z tym wiąże: zakupy, porządki, gotowanie itd.

Najbardziej lubię, gdy moje dzieci zajmują się ubieraniem choinki. Pamiętam z czasów dzieciństwa jak wspólnie z śp. Tatą przyozdabialiśmy drzewko. Lubiłam ten moment.

Super frajda dla dzieci to powieszone cukierki, które jak nikt nie widzi można zrywać z choinki. Zawsze po świętach, gdy już rozbieraliśmy drzewko okazywało się, że po cukierkach zostawały tylko druciki (ale musiałam się nasłuchać…tego już nie lubiłam). Teraz moja rodzinka stwierdziła, że jestem za stara i powinnam zaangażować się w gotowanie (chyba obawiają się o cukierki).  

W sklepach jest dostępnych bardzo wiele ozdób, jednak myślę, że fajnym, dodatkowym motywem zdobniczym są cukierki, szyszki i pierniczki. Jest to takie połączenie mody retro z nowoczesnymi ornamentami. 

ŚWIĄTECZNE PIERNICZKI

Krzyczał na mnie a ja stałam i zupełnie go nie słuchałam. Irytowały mnie jego wrzaski, ale postanowiłam je ignorować. Był moim ojczymem i wciąż między nami dochodziło do ostrych scysji. Nie aprobował mojego stylu życia. Mojego ojczyma denerwowało to, że nauka, szkoła nie miały dla mnie najmniejszego znaczenia. On był z zawodu profesorem i wykładał na Uczelni. Bezustannie czytał książki a ja tego nie rozumiałam. Niewątpliwie nadawaliśmy na różnych falach. Mama postanowiła zainterweniować i zakończyć kolejną sprzeczkę a raczej monolog jej męża, ponieważ dzisiaj milczałam. Sporadycznie zdarzały się takie sytuacje, w których nie podnosiłam głosu. Zazwyczaj staram się bardzo głośno przedstawiać własne argumenty, ale dzisiaj jakoś nie miałam ochoty na strzępienie języka. Pokrzyczy i przestanie. Żal mi tylko mojej mamy, która jest bardzo empatyczną osobą i głęboko przeżywa każdą naszą niesnaskę. Nie chcę sprawiać przykrości mojej matuli, ale ja naprawdę nie potrafię zaakceptować tego człowieka.

Odpalamy kolejnego papierosa. Łzy spływają po policzkach. Myśli wciąż krążą wokół ostatniego spotkania, kiedy oznajmił „że to już nie ma sensu i powinniśmy odpocząć od siebie”. Doszło do rozstania a my nie potrafimy racjonalnie wytłumaczyć sobie co stanowiło przyczynę i jaki czynnik zadecydował o zerwaniu. Przecież jeszcze niedawno deklarował dozgonną miłość. Odczuwamy poirytowanie, ból a wszystko przypomina nam wspólnie spędzone chwile.