Każdy z nas jest kowalem własnego losu i szczęścia. Podążamy własną drogą, która ma wiele rozwidleń. Od nas samych zależy, czy dokonać skrętu w prawą czy w lewą stronę lub zawrócić, w przypadku, gdy dojdziemy do konkluzji, że dokonaliśmy nieadekwatnego wyboru. Często widząc drogę, która jest wyboista i trudna do przebycia zamierzamy zdezerterować, uciec i poszukać innej znacznie łatwiejszej. Na drodze możemy napotkać różne trudności, przeszkody: konflikty rodzinne, kłopoty zawodowe, opresje finansowe, różnego rodzaju perturbacje.

Poprzez wybory kształtujemy, profilujemy naszą codzienność i przyszłość.  Czasami podejmujemy decyzję w sposób spontaniczny, pod wpływem impulsu bez refleksji, zastanowienia się. A przecież jesteśmy odpowiedzialni za nasze decyzje, ponieważ to my ponosimy implikacje, konsekwencje naszych działań. To my kreujemy naszą drogę życiową.

Jest to kontrowersyjny temat i niektórzy oponują w tej kwestii, ponieważ każdy z nas jest inny i różnimy się od siebie wieloma aspektami. Poniektórzy wywodzą się z rodzin, które posiadają prestiż społeczny, koneksje, umożliwiające podjęcie intratnej posady, a to pozwala im żyć na innym poziomie. (chodzi nie tylko o możliwość zaspokojenia potrzeb fizjologicznych, ale o możliwość obcowania z kulturą - teatr, wystawy, koncerty itp.). I tu zachodzi sprzeczność, kontrast, gdyż są osoby, które potrafią zadowolić się szklanką wody, miską strawy i ciepłym kątem.  Dotyczy to ludzi mieszkających pod tak zwanym mostem.  Należy przyznać, że wielu z nich się do tej sytuacji przyczyniło. Jednak   w nielicznych, sporadycznych przypadkach nie jest to spowodowane z ludzkiej winy. Przykładowo mężczyzna poważnie zachorował, a choroba przyczyniła się do utraty pracy i niemożności znalezienia innego zatrudnienia. Z powodu braku środków nie uiszczał należności za czynsz, a następstwem było narastające zadłużenie i w końcu dochodzi do eksmisji.

Oczywiście niezaprzeczalnym, niekwestionowanym faktem jest, że są ludzie, którzy przez własną niefrasobliwość, nieracjonalność, a czasami głupotę doprowadzają do własnej bezdomności. Można byłoby suponować, żywić przekonanie, że ludzie, przechodzący gehennę są pogrążeni w smutku. Niezwykłe jest jednak to, że niektórzy pozostawieni bez dachu nad głową, którzy zmagają się z głodem, zimnem potrafią się uśmiechać i czerpać radość z życia.

Jeżeli nas często dopada frustracja, zniechęcenie i obiekcje do otoczenia, całego świata powinniśmy pamiętać, że nasze szczęście w dużej mierze zależne jest od nas samych. Nie obarczajmy winą za nasze niepowodzenia szarą rzeczywistość, gdyż to my ją tworzymy. 
Pojęcie szczęście nie jest do końca sprecyzowane. Niektórzy są ukontentowani z błahych sytuacji np.: okazanie uczucia ze strony bliskiej osoby, życzliwość nieznajomego, a niektórzy byliby szczęśliwi, gdyby wygrali „6” w totolotka (właściwie kto by nie był?) Każdy odmiennie interpretuje to pojęcie.
Według Freuda, szczęście jest czymś subiektywnym, dlatego trudno jest przyjąć taką definicję szczęścia, która zadowoliłaby wszystkich.

Jeżeli pojawiają się permanentne chwile niezadowolenia, to należy zawrócić z tej drogi, którą kroczymy i podjąć radykalne kroki, aby poczuć się szczęśliwą osobą i nie dopuszczać do powstawania negatywnych uczuć.
Po pierwsze należy dokonać diametralnej zmiany dotyczącej ukształtowania siebie, własnej osobowości, mentalności. Należy nauczyć się myśleć optymistycznie, pozytywnie.
Po drugie: powinniśmy pokochać i zaaprobować siebie. Każdy z nas jest jednostką unikatową. Nie myślmy o sobie w sposób pejoratywny. Nie można dostrzegać jedynie mankamentów, ponieważ wady możemy wyeliminować. Posiadamy również zalety. Rozwijajmy więc nasze pasje, aspiracje. Zamierzony cel, wyzwanie starajmy się z determinacją i zaangażowaniem realizować. Wciąż poszukujmy inspiracji i motywacji do działania. Stagnacja, bezczynność, bezruch jest czynnikiem sprzyjającym powstawaniu apatii i beznadziei. Wprowadzajmy innowacje, zmiany w życiu osobistym.

„Szczęście jest wynikiem wykorzystania naszego potencjału poprzez robienie czegoś, co jest dla nas ważne i znaczące”
(Saa Wasmund)

Newralgiczną kwestią jest praca, która powinna być dla nas nie tylko źródłem utrzymania, ale również spełnieniem zawodowym (w niektórych przypadkach może być trudne do urzeczywistnienia).
Starajmy się relaksować od zgiełku, rozgardiaszu dnia codziennego i irytacją z tym związaną poprzez uprawianie sportu, słuchanie muzyki, czytanie. Pozwólmy sobie na trywialne, banalne czynności w celu kolokwialnie mówiąc oderwania się od szarej rzeczywistości, rutyny. To umożliwi nam rozładować napięcie, negatywne emocje, a dzięki temu poczujemy euforię, entuzjazm.

Ponadto dbajmy o zregenerowanie organizmu poprzez sen, zdrowe odżywianie, dostarczanie organizmowi endorfin w postaci śmiechu, który dotlenia mózg, umożliwia odreagować stres.

Reasumując: Poczucie szczęścia jest uzależnione od naszego nastawienia: jestem zdrowy(a), mam pracę, umiejętności, dach nad głową, przyjaciół. Mam powody do satysfakcji. Taki sposób myślenia jest obligatoryjny, aby odczuwać radość.

Foto: Pixabay